Van de predikant en kerkenraad Van de predikant en kerkenraad
Een dankbare terugblik
Het is lang geleden dat er op een zondagmiddag zoveel mensen naar de kerk kwamen om elkaar te ontmoeten en samen te vieren. Een uitvloeisel van de groep twintigers die eens in de maand in De Herberg fan Nylân bijeenkomt. Zij vroegen of zíj ook niet eens iets in het kerkgebouw zouden kunnen organiseren omdat dat kerkgebouw er ook voor hén staat.
Op zondag 17 maart was het zover; ´Snein is de dei!´ Zo hebben de twintigers in de Herberg van Nylân deze samenkomst genoemd. Onder begeleiding van dominee Jan Finnema van Oosthem, Abbega en Folsgare en ondergetekende hebben we het voorbereid en uitgevoerd.
Er was een hele goede, ontspannen sfeer waar ook ruimte was voor het delen van lief en leed.
Aan de veelkleurige opkomst was te zien dat de kerk er voor het héle dorp is!
Het was heel fijn om te zien dat er ook jongeren en ouderen uit Oosthem, Abbega en Folsgare waren gekomen. De volgende keer in Oosthem?
Veel dank aan de twintigers die een groot deel van de organisatie op zich namen.

De kracht en troost van stilte
In de avond van de Stille Zaterdag vond er in de Nicolaaskerk een korte sfeervolle viering plaats met kinderen, jongeren en ouderen.
Er was een goede sfeer met stilte en mooie muziek waarin het licht opging in het donker. De kinderen mochten een versierde kaars meenemen die we ontstaken aan de grote nieuwe Paaskaars.
Dit ritueel beeldt uit dat Jezus, het 'Licht van de wereld', weer tot leven is gewekt. Met de paaskaars zegent men ook het water waarmee kinderen en volwassenen worden gedoopt.

Pastoralia
We leven mee met de familie Weersma (Hiddemawei 17) waarvan Auke Weersma, echtgenoot, heit, skoanheit en pake, zo plotseling overleden is. We wensen Ietsje en de bern Gods nabijheid toe.
Ook leven we mee met de familie Dijkstra (Camstrastrjitte 29) waarvan Jur, de man, vader en opa zo plotseling is overleden. Het verdriet is groot. Ook naar hen gaat ons meeleven en onze aandacht uit!
Hessel van der Burg, Botniastrjitte 24, moest worden opgenomen in het ziekenhuis te Sneek. De behandeling heeft gelukkig gewerkt en hij mocht na enkele dagen weer naar huis. Zijn buurman Appie Veenstra, Botniastrjitte 22 werd ook opgenomen in het ziekenhuis te Sneek. Gelukkig kon ook hij na enkele dagen weer terug naar huis. Een goed herstel gewenst!

Van 27 april t/m 10 mei ben ik met vakantie
Jur Majoor.

Gemeenteberaad en komende diensten
Op zondag 14 april is er gemeenteberaad na afloop van de dienst. Op de agenda om te bespreken staan de jaarrekeningen van de kerkrentmeesters en de diakenen. De voortgang van de pastorie, de voortgang van het pastoraat en de evaluatie van het lopend avondmaal van afgelopen Witte Donderdag.
Op zondag 28 april er samen met Oosthem, Abbega en Folsgare dienst in Abbega.
Door verhindering van onze gastpredikant, kiezen we voor deze plezierige, praktische oplossing.

Kerkomroep
Er is een geluidsstoring geweest bij het uitzenden van de kerkdiensten, hierdoor was er geen geluid bij de uitzending. Het defecte onderdeel is vervangen, hierdoor functioneert de installatie weer naar behoren.

Ds. Bonting
De vorige keer schreef ik over het gezongen Amen na de zegen dat in de periode 1958 – 1964 door de toenmalige predikant ds. M.J.J. Bonting was ingevoerd in de hervormde gemeente van Nijland. Ds. Bonting kwam uit Perth (Australië) en was daar predikant geweest van de Presbyterian Church.
Ik werd aangenaam verrast door een sympathieke reactie die ik kreeg van ds. Wim Andel uit Oudega (SWF) over ds. Bonting in relatie tot zijn familie. Ik vind het zo bijzonder dat ik deze reactie, een stukje familiegeschiedenis, na overleg met ds. Andel, hieronder laat volgen. Met dank!
Ds. M.J.J. Bonting van Australië naar Nijland
In het vorige Ringblad schreef Taeke van Popta over het mooie drie maal Amen na de zegen in Nijland. Ingevoerd door ds. Bonting die in 1958 van Perth, West-Australië, overkwam naar Nijland. “Die moet mijn opa Willem Andel en zijn gezin goed hebben gekend”, dacht ik onmiddellijk. En ja, dat blijkt zo te zijn. In de memoires van mijn opa (die veertig jaar geleden is overleden) komt ds. Bonting uitgebreid voorbij. We schrijven begin 1955, Willem Andel: “Wij werden opgevangen door de Christelijke Emigratie Centrale, ook was daar ds. Bonting om ons welkom te heten, waar wij later veel steun aan hadden.” Hij zegent een jaar later het huwelijk van mijn tante Tine in: “Als de trouwdag is aangebroken, 22 september 1956, gaan wij allen in vreugde naar de Presbyterian Church alwaar het huwelijk wordt ingezegend door ds. Bonting.” Even verder schrijft mijn opa: “Bij ds. en mw. Bonting stond de deur altijd open, en een ieder was daar welkom, velen vonden daar steun en rust. Ds. Bonting kwam bij ons veel over de vloer, hij voelde goed aan dat moeder de vrouw steun nodig had. En zonder altijd te preken of je ernstig te vermanen, was zijn medeleven voor velen van ons een goede steun in dit harde land.” In het jaar dat ds. Bonting naar Nederland kwam heeft hij nog mijn ome Wim getrouwd, op 8 maart 1958. Tientallen jaren is mijn opa Willem Andel ouderling geweest in Australië, om te beginnen in de kerkenraad met ds. Bonting.
Ds. Wim Andel, Stille Week 2024

In Memoriam Anne Jentje Bakker
Op 81-jarige leeftijd, hast 82 jier, is Anne Jentje Bakker stoarn. Dóchs noch hommels. Wy wisten dat syn sûnens hurd efterútgong, mar dat it sa fluch soe gean, dat hiene wy net ferwachte. Wy binne tankber foar alles wat er ús jûn hat oan leafde en oandacht. Hy is hiel faak siik west en wie tige kwetsber. En dóchs mocht er noch sa lang by ús wêze!
Hy is berne yn Nylân en der groeide hy ek op. Hy is doopt yn de tsjerke fan Nylân. De doop is in segel wêrtroch God ús in befêstiging jout fan alles wat wy yn Kristus ûntfange meie: ferjouwing fan sûnen en in fernijd libben, nei dit ierdske libben. Hy krige ferkearing mei Tine en hja trouden en wennen de earste trije jier yn Langezwaag. Der binne Jeltsje en Hiltje berne. Dernei kamen sy yn Nylân te wenjen en doe kaam Jitske derby.
Anne wie feakeapman, mei namme fan kealtsjes. Yn de Hokwerdastrjitte hie hy in bûthús mei kealtjes, der genoat hy fan. Hy hie sels ek wol wat fan in hoeder.
Yn syn bettere jierren koe hy wol genietsje fan it libben. Bygelyks fan feesten, lykas de Snitswike, it doarpsfeest en it buurtfeest.
Mar op lettere leeftyd waard hy hieltiid faker benaud. Psalm 23 fertelt ´Jo meitsje my de tafel ree foar de eagen fan myn benearders.´ Flústerjend koe hy him oerjaan oan syn Skepper!  Dizze lytse hoeder Anne wist him kend troch de grutte Goede Hoeder Jezus Kristus, oant yn ivichheid. Bewarre yn Gods ivige leafde.
Jur Majoor

Namens de kerkenraad van Nijland, .
Hartelijke groet van Janny van der Molen en Mathillie Gerbrandy
 
terug